Groei met behoud van korte lijnen. Dat was het motto van Ernest in de 10 jaar dat hij de NSDSK bestuurde. Tijdens zijn bestuursperiode zette de NSDSK grote stappen op het gebied van zorginnovatie, wetenschap en sectorale samenwerking.
Mensen kennen en weten wat er gebeurt, was kenmerkend voor Ernests leiderschap. Door zijn zichtbaarheid, humor en persoonlijke benadering waren collega’s niet schuw om hun suggesties met Ernest te delen. Of het nu ging om het onderzoeken van een nieuwe behandelmethodiek, het openen van een nieuwe locatie of het uitbrengen van een kinderboek. Bij Ernest kon je altijd terecht en was er ruimte om ideeën uit te voeren. Ernest had een informele stijl en was tegelijkertijd doelgericht. De stip die hij op de horizon zette bereikte hij op zijn eigen charmante wijze.
Ernest was een verbinder. Hij wilde zoveel mogelijk mensen zien en spreken en verlangde ook dat collega’s elkaar opzochten en leerden kennen. Hij hield van zijn werk en van de mensen die voor en met hem werkten. Ernest was van mening dat goed werkgeverschap en tevreden medewerkers leidden tot de best mogelijke zorg voor mensen met een auditieve en communicatieve beperking. Tijdens de coronacrisis kwam de liefdevolle en positieve manier waarop hij de NSDSK bestuurde extra tot uiting: op verfijnde wijze en met zeer veel oog voor de menselijke maat heeft hij de NSDSK door de coronacrisis geloodst. Medewerkers voelden zich gesteund tijdens de soms onmogelijke situaties waarin zij zich thuis en op het werk bevonden.
De saamhorigheid die Ernest uitdroeg en zo belangrijk vond, helpt ons om zijn verlies een plek te geven. We zijn als NSDSK dankbaar voor zijn nalatenschap en voor alles wat we van hem geleerd hebben. We missen hem ontzettend.